About eggshells and other possible becomings
Ruth Switalski
Curator Eleni Riga
Opening Wednesday 25th October, 8-11 pm
Open 26th, 27th, 29th October, 5-9 pm
Break my cocoon/ peel my skin
touch my wounds.
Dive into my sea/ swim in my depths
return to the surface with an empty shell.
About eggshells and other possible becomings is the first solo show of the British artist Ruth Switalski. This exhibition is devoted to the archetypal human body highlighting the global female body using social feminist and Deleuzian theories. Switalski’s bodies extend in different media: sculpture, installation and video among others. The artist gives a glimpse of her in-situ research on female representation through mythological characters such as goddesses, muses and nymphs and challenges the traditional subject-object dichotomy. The exhibition itself is conceived as an empty shell, a broken cocoon, a peeled skin.
The central piece of the exhibition is a long curtain made from natural skin color latex hanging from the main window of the gallery space. The artist has always been interested in the fundamentals of both art and anthropology. Therefore, the work questions the division between nature and culture and challenges the symbolism of the frequent painting motif, the curtain.
What lies behind the curtain?
In this case, the curtain designates a direction or a space rather than a mood to cover or uncover something secret or hidden. It is a window to a body totalized by the male gaze. The work intimately engages the viewer in a quest of domesticity that evokes Switalski’s research on mythological female characters, goddesses, muses and nymphes, symbolizing virtues and values designated by a male dominated polis. The material chosen for the curtain sets the tone for a world ambiguously natural and crafted, a world of cyborgs and all the possible becomings. If the Western world is based on myths of unity and fullness, this is a broken cocoon.
Like Thomas touching the wound of Jesus, an anatomical quest into the archetypal (myth) of the creation, the human body opens up the possibilities for the birth of different subjectivities. The artist attempts a larger scale work, made of plaster, a work that demands attention and care. The sculpture that constitutes the idea of the wholeness lies in the center of the exhibition, referencing the prototype of paintings that have marked the history of art, such as Manet’s Olympia. A body that both grants and restricts. Only this body appears without organs.
Moreover, Switalski presents for the first time an earlier work, a video of live coral that acts as potential metaphor for a new body that escapes from the binary world constructed on the idea of surfaces and depths and breaks free from conventions. We dive into the depths of the sea following her quests, only to return to the surface with an empty shell.
Ruth Switalski (b. 1991 in Leeds, UK) lives and works in Glasgow, Scotland. Switalski graduated from the Master of Letters (MLitt) in Fine Art Practice: Painting from the Glasgow School of Art in 2014. Her work questions the essence of painting with emphasis on materiality. She is interested in feminism, anthropology and anatomy. She has also founded and run the gallery 1 Royal Terrace from 2013-2016. Exhibitions include: -scape, Glasgow International 2016, Glasgow (2016); Suck and See, The Bedroom, Edinburgh, Scotland (2015); Information, Paisley Museum, GENERATION programme, Paisley, Scotland (2014); Draw-In, St Margaret’s House, Edinburgh, Scotland (2014); Skin & Bones, 1 Royal Terrace, Glasgow, Scotland (2014).
Σχετικά με τα κελύφη αυγών και άλλα πιθανά γεγονότα
Ruth Switalski
Επιμέλεια Ελένη Ρήγα
Εγκαίνια: Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 20:00-23:00
Ανοιχτά: 26, 27, 29 Οκτωβρίου 17:00-21:00
Snehta Satellite, Ι. Δροσοπούλου 47, Κυψέλη 11257, Αθήνα
Break my cocoon/ peel my skin
touch my wounds.
Dive into my sea/ swim in my depths
return to the surface with an empty shell.
Σχετικά με τα κελύφη αυγών και άλλα πιθανά γεγονότα είναι η πρώτη ατομική έκθεση της Bρετανίδας καλλιτέχνιδας Ruth Switalski στην Αθήνα. Η έκθεση είναι αφιερωμένη στο αρχέτυπο του ανθρώπινου σώματος και κυρίως του oλοποιημένου γυναικείου σώματος καθώς εμπνέεται από κοινωνικές φεμινιστικές θεωρίες και τη φιλοσοφία των Deleuze και Guattari, όπως διαφαίνεται από τον τίτλο. Η Switalski καταπιάνεται με διαφορετικά μέσα: γλυπτική, εγκατάσταση και βίντεο μεταξύ άλλων. Η καλλιτέχνιδα μας προσκαλεί να γνωρίσουμε την έρευνά της γύρω από τις αναπαραστάσεις του γυναικείου φύλου που εστιάζονται σε μυθολογικούς χαρακτήρες (θεές, μούσες, νύμφες) και δοκιμάζει τα όρια της παραδοσιακής διχοτόμησης υποκειμένου-αντικειμένου. Η ίδια η έκθεση έχει συλληφθεί ως ένα κενό κέλυφος, ένα σπασμένο κουκούλι, ένα αποφλοιωμένο δέρμα.
Το κεντρικό έργο της έκθεσης είναι μια μακριά κουρτίνα κατασκευασμένη από λάτεξ σε χρώμα δέρματος, η οποία κρέμεται από το μεγάλο παράθυρο του εκθεσιακού χώρου. Η καλλιτέχνιδα μοιράζει το ενδιαφέρον της ανάμεσα στις θεμελιώδεις αρχές της τέχνης και της ανθρωπολογίας. Ως εκ τούτου, το έργο αμφισβητεί τη διαίρεση της φύσης και του πολιτισμού και ανανεώνει τον συμβολισμό του συχνού ζωγραφικού μοτίβου, της κουρτίνας.
Τι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα;
Σε αυτή την περίπτωση, η κουρτίνα δηλώνει μια κατεύθυνση ή ένα χώρο και όχι μια διάθεση για να καλύψει ή να αποκαλύψει κάτι μυστικό ή κρυφό. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα παράθυρο σε ένα σώμα που βρίσκεται κάτω από την εξουσία του ανδρικού βλέμματος. Το έργο εμπλέκει το θεατή σε μια αναζήτηση οικείας και σπιτικής ατμόσφαιρας ως αποτέλεσμα της έρευνας της Switalski γύρω από τους μυθολογικούς θηλυκούς χαρακτήρες που συμβολίζουν τις αρετές και τις αξίες, όπως αυτές ορίζονται από μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Το υλικό που επιλέγεται για την κουρτίνα θέτει τον τόνο για έναν κόσμο με ασαφή όρια ανάμεσα στο φυσικό και στο τεχνητό, έναν κόσμο cyborg και όλων των πιθανών υποκειμένων. Αν ο Δυτικός κόσμος βασίζεται σε μύθους ενότητας και πληρότητας, αυτός ο κόσμος είναι ένα σπασμένο κουκούλι.
Όπως ο Θωμάς αγγίζει την πληγή του Ιησού, μια ανατομική αναζήτηση στο αρχέτυπο της δημιουργίας, δηλαδή το ανθρώπινο σώμα, ανοίγει τις δυνατότητες για τη γέννηση διαφορετικών υποκειμένων. Η καλλιτέχνιδα επιχειρεί ένα έργο μεγαλύτερης κλίμακας, κατασκευασμένο από γύψο, ένα έργο που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα. Το γλυπτό ως ολότητα βρίσκεται στο κέντρο της έκθεσης, κάνοντας αναφορά σε πρότυπα ζωγραφικά έργα, όπως η Ολυμπία του Μανέτ. Στο ανθρώπινο σώμα, τα όργανα χορηγούν και ταυτόχρονα περιορίζουν. Αυτό το σώμα, όμως, εμφανίζεται χωρίς όργανα.
Τέλος, η Switalski παρουσιάζει για πρώτη φορά μια προηγούμενη δουλειά, ένα βίντεο με ζωντανά κοράλλια, που ενεργεί ως πιθανή μεταφορά για ένα νέο σώμα. Ένα σώμα που δραπετεύει από τον δυαδικό κόσμο, ένα κόσμο δομημένο πάνω στην διχοτόμηση επιφάνειας/ βάθους και δραπετεύει από τις συμβάσεις. Βυθιζόμαστε στα βάθη της θάλασσας μαζί της, μόνο για να επιστρέψουμε στην επιφάνεια με ένα κενό κέλυφος.
Η Ruth Switalski (γ. 1991, Λιντς, Αγγλία) ζει και εργάζεται στη Γλασκώβη της Σκωτίας. Η Switalski ολοκλήρωσε το Μaster of Letters (MLitt) in Fine Art: Practice στο Glasgow School of Art το 2014. Η δουλειά της καταπιάνεται με την ουσία της ζωγραφικής με έμφαση στον υλισμό. Τα έργα της κάνουν συχνά αναφορά στο φεμινισμό, την ανθρωπολογία και την ανατομία. Παράλληλα, ίδρυσε και επιμελήθηκε το χώρο τέχνης 1 Royal Terrace από το 2013-2016. Επιλεγμένες εκθέσεις: -scape, Glasgow International 2016, Γλασκώβη (2016), Suck and See, The Bedroom, Εδιμβούργο, Σκωτία (2015); Information, Paisley Museum (GENERATION programme), Πέισλι, Σκωτία (2014); Draw-In, St Margaret’s House, Εδιμβούργο, Σκωτία (2014); Skin & Bones, 1 Royal Terrace, Γλασκώβη, Σκωτία (2014).